Chcielibyśmy poinformować, że już wkrótce na kanale TVP Historia zostanie wyemitowany godzinny film o patronie Miejskiej Biblioteki Publicznej - doktorze Tadeuszu Rakowieckim.
Tadeusz Augustyn Rakowiecki - lekarz, astronom, humanista, bibliofil (1878 – 1965)
Tadeusz Augustyn syn Pauliny z Szeligów i Jarosława Rakowieckich urodził się 27 lipca 1878 roku w majątku Grala - Dąbrowizna w powiecie siedleckim, w średniozamożnej rodzinie ziemiańskiej o silnych tradycjach patriotycznych i naukowych. Tadeusz Rakowiecki wychowywał się w rodzinie o tradycjach naukowych, w atmosferze wzajemnej miłości i szacunku, wśród licznego dziewięcioosobowego rodzeństwa.
W 1889 r. Tadeusz Rakowiecki rozpoczął naukę w Klasycznej Czteroklasowej Prywatnej Szkole Męskiej Floriana Łagowskiego w Warszawie, a w 1897 roku z wyróżnieniem ukończył V Gimnazjum, tzw. Rządowe. Mimo wybitnych zdolności matematycznych, zdecydował studiować medycynę. Dyplom lekarza otrzymał w 1903 roku na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę zawodową rozpoczął w 1904 r. w warszawskim Szpitalu Zakaźnym św. Stanisława, gdzie pracował z przerwami do 1914 r.
W czasie I wojny światowej, powtórnie został zmobilizowany do służby wojskowej. Z linii frontu trafił do niewoli austriackiej, zwolniony dzięki staraniom samego Ignacego Daszyńskiego. Niebawem podjął pracę w Lublinie jako lekarz i ordynator oddziału wewnętrznego szpitala Jana Bożego oraz lekarz sanitarny w magistracie. Pod koniec wojny, za udział w demonstracjach przeciwko Austrii z obu stanowisk został zwolniony. Przeniósł się do Bychawy koło Lublina, pracował tam jako lekarz, pełniąc zarazem funkcję kierownika miejscowego szpitala
Ponownie trafił na front jako lekarz II brygady Kawalerii Wojska Polskiego podczas wojny polsko-rosyjskiej 1920 roku. Armię opuścił w stopniu majora. Rozpoczął pracę w Szpitalu Powiatowym w Łukowie, pełniąc jednocześnie funkcję ordynatora oddziału wewnętrznego i dyrektora. Około dwóch lat praktykował w Sułoszowej koło Ojcowa.
W listopadzie 1925 r. wraz z żoną Pelagią przybył do Hajnówki, osady liczącej wówczas około 700 mieszkańców. W 1926 roku powołano go Komisarzem Organizacyjnym i lekarzem naczelnym Kasy Chorych. Zorganizował także Kasy Chorych w Białowieży, Bielsku Podlaskim i Siemiatyczach. W Hajnówce zajął się nie tylko leczeniem miejscowej ludności, ale także organizacją lecznictwa otwartego i upowszechnianiem oświaty zdrowotnej. Jako Komisarz Kasy Chorych odpowiadał za administracyjne i organizacyjne sprawy tej placówki. Kasa Chorych pod jego zarządem funkcjonowała bardzo dobrze, tym samym budziła zaufanie ubezpieczonych. Zaufaniem był darzony doktor Rakowiecki, który był lekarzem obwodowym tejże kasy.
Poza pracą w Ubezpieczalni Społecznej pracował jako lekarz szkolny w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego.
W 1939 r. po wkroczeniu do Hajnówki wojsk radzieckich, wydział zdrowia zwany Raj Zdrawije w budynku byłej Ubezpieczalni Społecznej, zorganizował szpital na wypadek działań wojennych. Natomiast w budynku Klubu Urzędniczego zorganizowano przychodnię, tzw. ambulatorium. Tadeusz Rakowiecki został zatrudniony jako lekarz ambulatoryjny i pracował tam do końca wojny. Po wojnie pracował jako lekarz ogólny Przychodni Obwodowej, w latach 1946 - 1949 także jako lekarz kolejowy, potrzebujących przyjmował również w gabinecie w swoim domu.
Poza ukochaną medycyną pasjonował się literaturą i astronomią. Licznie publikowane artykuły literackie podpisywał: T. Rakowiecki (nie literat). W 1910 r. nakładem własnym wydał „Szkice krytyczne o twórczości Żeromskiego”. Współcześni mu historycy literatury uznawali dr Rakowieckiego za autorytet w sprawach twórczości Żeromskiego, w Encyklopedii Gutenberga wydanej w 1928 r. został zarejestrowany jako współczesny pisarz polski.
Jednocześnie, nieustannie zajmował się astronomią. Jego osiągnięcia naukowe oparte na bazie wyższej matematyki zawarte 20 publikacjach naukowych, oraz wydane w 1929 roku dwutomowe dzieło „Drogi komet i planet” które było podstawowym podręcznikiem dla studentów astronomii aktualnym do 1975 roku wprowadziły dr Rakowieckiego do elity najwybitniejszych astronomów polskich.
W uznaniu zasług odznaczony odznaką ”Za wzorową pracę w służbie zdrowia”, medalem „10 - lecia Polski Ludowej”, „Złotym Krzyżem Zasługi”, uhonorowany wpisem do Księgi Zasłużonych Hajnowian.
W marcu 1963 zapadł na zapalenie płuc, zmarł 6 kwietnia 1965 roku. Został pochowany na cmentarzu katolickim w Hajnówce. Jego pogrzeb był manifestacją tysięcy zgromadzonych hajnowian oraz kolegów lekarzy i astronomów.
W pięknym zawodzie lekarza przepracował ponad 60 lat, czynny zawodowo do ostatnich chwil życia. Był człowiekiem wielkiego serca i umysłu, wszechstronnych zainteresowań.